واکاوی اولویت‌های مهارتی نظام آموزشی دوره کارشناسی معماری (مقایسه تطبیقی در ده دانشکده معماری تراز اول ایران و جهان)

آموزش معماری همانند سایر حوزه‌‌های آموزش، پس از پیدایش بارها دستخوش تحولات و بازنگری‌های مختلف شده و در این روند، دیدگاه‌‌های تصمیم‌‌سازان این عرصه به دلیل تأثیرگذاری بر روند شکل‌‌دهی محیط‌‌ها و سیستم‌‌های آموزشی و پرورشی نقش بس مؤثری داشته است. در نظام‌‌های گوناگون آموزشی، همواره نقاط ابهامی در خصوص مدت‌ زمان لازم برای گذراندن دوره‌‌های فراگیری، مبنای انتخاب دروس ارائه ‌شده و نوع مهارت‌‌های مورد آموزش وجود داشته است. در مقاله پیش رو، تلاش بر این بود که با بررسی ویژگی نظام‌‌های آموزشی مختلف در سطح دنیا و کشور، الگویی بهینه و راهبردی منسجم برای آموزش معماری ارائه شود تا بدین طریق دانشجویان معماری از پرورشی کارا و هدفمند برخوردار شوند. بر این اساس با اتخاذ روش همبستگی، به ‌صورت وابسته و ترکیبی با نگاهی علّی و رویکردی نظام‌‌مند نسبت به آموزش معماری، آن را به‌‌عنوان نظامی مدنظر قرار داده که از طریق نظریه عمومی سیستم‌‌ها قابل بررسی، تجزیه و تحلیل است. در انتها، تحلیل اولویت مهارت‌ها حاکی از این بود که «انعطاف ‌پذیری» به‌‌عنوان ویژه‌ترین خصوصیت شرح دروس رشته معماری در سطح دنیا شناخته شده است. این مسأله که خود در دو حوزه «انعطاف در دروس انتخابی» و «انعطاف در موضوع طرح دروس طراحی معماری» قابل‌ اعمال است؛ مبتنی بر شیوه ارزیابی و انتخاب دروس وابسته به استعداد‌های دانشجویان می‌باشد. نتایج حاصل گویای این مهم بوده که این امر در نظام آموزش معماری ایران مورد غفلت واقع شده است